نوروز با حضور تو نوروز می شود
نوروز مرز پایان و آغازی است که همیشه تکرار می شود: پایان کدورت و سیاهی و سرما و آغاز رویش و پویندگی و جوشش. از سنتِ پایان فاصله می گیریم و با بدعت آغاز همسو می شویم. با این حال نوروز سنت ورجاوند فرهنگ آریایی است که با یادآوری نیاکان و تاریخ چندین هزارساله کیستی ما را به ما گوشزد می کند.
نوروز را وقتی همۀ گروه ها و ادیان و فرق و نژادها گرامی می دارند بی مرزی آغاز می شود. همۀ آنهایی مه در دامن نوروز قرار می گیرند جغرافیای مشترکی دارند که مرز آن همدلی و همگرایی و مهربانی و روشنی و پاکیزگی و پاکدلی است. در سرزمین نوروز کین و کدورت و کم بینی راهی ندارد چه رسد به مرزبندی و فاصله انگیزی و کینه کاری و دشمن کامی.
دریغا که دغدغه ها و دلهره ها نوروز امسال را سخت و ناخوشایند کرده است و ما که باید با اندوه فراوان یاد همۀ آنها را که در این سال پردغدغه، رو به زندگان به «زندگی» پشت کردند تا آزادی را فریاد بزنند، و اینک روان جاویدشان مهمان سفرۀ نوروزی ماست، گرامی بداریم و با خود بگوییم:
نوروز را هم گرامی بداریم که مرزهای دلپذیر همدلی و همگرایی و هماوایی را برایمان گسترش می دهد؛ پس چه نیکوست که پشت به اندوهان به همۀ یاران دیرین خردسرا و تمامی دوستداران فردوسی فرزانه و ایران سرفراز بگوییم:
امروز هم، همیشه هم، ای از همه عزیز
نوروز هم با حضور تو نوروز می شود
محمدجعفر یاحقی
مدیر مؤسسۀ فرهنگی خردسرای فردوسی
نظر شما