دو یار همدل؛ گرامی‌داشت دو یار تازه گذشتۀ زبان فارسی
گرامی‌داشت دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن و استاد محمدآصف فکرت به همت انجمن پایندان با همکاری مؤسسۀ خردسرای فردوسی و قطب علمی فردوسی و شاهنامه هفدهم اردیبهشت‌ماه 1401 در کتابخانۀ قطب علمی فردوسی و شاهنامه دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد. در این نشست که همزمان به‌صورت مجازی نیز برگزار گردید برخی استادان و کارشناسان دربارۀ زنده یاد دکتر اسلامی ندوشن و استاد فکرت به سخنرانی پرداختند.
دکتر یاحقی، مدیر خردسرای فردوسی و قطب علمی فردوسی و شاهنامه در ابتدای این نشست به دلبستگی و همدلی میان روان شاد دکتر اسلامی ندوشن و استاد فکرت اشاره کرد. وی همچنین یادکرد استاد فکرت را ضروری برشمرد چرا که وی دوره ای در خراسان ساکن بوده و با بنیاد پژوهش‌های اسلامی همکاری داشته است. مدیر خردسرای فردوسی در ادامه افزود علاقه و دغدغۀ دکتر اسلامی ندوشن نسبت به فرهنگ، زبان و فردوسی نیز معرف همگان است. همواره باید بدین نکته توجه کرد که دکتر اسلامی ندوشن-در جامعه‌ای که متمایل به شعر است-توانست با قلم و نثر شیوای خود به شهرت برسد. از دید این عضو هیئت علمی نامه‌ای که وی در سال 1368 به فرزندان خود می‌نویسد دربردارندۀ چکیده‌ای از تمام اندیشه‌های دکتر ندوشن است. این نامه با عنوان نامه به فرزند در سال 1397 به چاپ رسیده است و چنان مضامین وسیعی در آن وجود دارد که نه تنها دو فرزند دکتر اسلامی ندوشن، بلکه همگان می‌توانند از آن استفاده کنند.
در ادامه پیامی از استاد علی دهباشی در قالب یک کلیپ به نمایش درآمد. وی در باب بازگشت پیکر این دو استاد گرانقدر ابراز امیدواری کرد. پس از آن دکتر آریان‌فر به بیان خلاصه ای از زندگی علمی، تحصیلات و فعالیت‌های دکتر فکرت پرداخت و مشخصۀ اصلی آثار وی را افزودن نکاتی تازه به تاریخ افغانستان دانست. وی در ادامه به آثار دکتر اسلامی ندوشن و همزمانی انتشار آن با پدید آمدن دموکراسی در افغانستان اشاره کرد. از دیدگاه وی آثار زنده یاد دکتر ندوشن با شرایط آن دوره از افغانستان بسیار مطابقت داشت و برای خوانندگان جذاب بود. دکتر محمدحسین ساکت نیز تحصیلات دکتر اسلامی ندوشن در رشتۀ حقوق و کار کوتاه مدت وی در دادگستری را یادآور شد. از دیدگاه وی، او را می‌توان جزء چهار فرد تاثیرگذار در ادبیات فارسی دانست.
استاد محمدکاظم کاظمی از دیگر مهمان‌های این برنامه بود که به معرفی مهم‌ترین کتاب‌های استاد فکرت پرداخت و در این راستا به لهجۀ بلخ و واژۀ همزبانان اشاره کرد. از دیدگاه وی با شناخت لهجۀ بلخ می‌توان دریافت بهتری از سخن مولانا داشت و با آگاهی از این لهجه برخی از مشکلاتی که در قرائت اشعار مولانا وجود دارد –مانند ناهمسانی قوافی و وزن- برطرف خواهد شد. در ادامه برخی دیگر از کارشناسان به بیان نکاتی کلی دربارۀ زندگی، فعالیت و خاطراتی از دکتر اسلامی ندوشن و استاد فکرت پرداختند. در انتها نیز دکتر قیامتی، قائم‌مقام خردسرای فردوسی اهمیت آثار استاد فکرت را در زنده کردن واژگان متروک در ایران دانست. وی دکتر اسلامی ندوشن را از حیث ایران‌دوستی و آزادگی به فردوسی مانند کرد و وی را به مثابۀ پلی میان ادبیات و جامعه در نظر گرفت.
گزارش: الناز صحرائیان
نظر شما